« دوستی برادران دینی »
امام صادق سلام الله عليه :
مَا التَقى مُؤمِنانِ قَطُّ إلاّ كانَ أفضَلُهُما أشَدَّهُما حُبّا لِأَخيهِ؛
هرگاه دو شخص مؤمن يكديگر را ببينند، برترين آن دو، كسى است كه برادرش را بيشتر دوست مى‏دارد.
كافي: ج ۲ ص ۱۲۷؛ دوستي در قرآن و حديث، ص 30
 

دارالولاي رضا علیه السلام

خوشا آنكه دل در هواي تو بسته
كه چشم و دل از ما سواي تو بسته
شفاعت بدون تو معني ندارد
رضاي خدا بر رضاي تو بسته
رضائي و زنجيره نظم هستي
به درگاه دارالولاي تو بسته
كرم چهره بر آستان تو سوده
شفاء دل به دار الشفاي تو بسته
سر رشته‌ي رحمت آسماني
به گلدسته‌هاي طلاي تو بسته
دري هست درگاه رحمت كه گردد
به رأي تو باز و به رأي تو بسته
بشر نه كه جبريل دامان خدمت
به ايوان و صحن و سراي تو بسته
قدمگاه شد چشمه نوش رحمت
ز نقشي كه از خاك پاي تو بسته
گدايت كجا و كجا پادشاهي
كه اين افتراء بر گداي تو بسته؟!
براي فرج هم دعا كن چو زهراء
كه امر فرج بر دعاي تو بسته
به خون حسيني كه چون جان و پيكر
كه تا كي بود كربلاي تو بسته؟!
رسان عرض حال «مؤيد» بسويش
كه تا كي بود كربلاي تو بسته؟
[صفحه 65]